Die wind van verandering: Vind God in onverwagse plekke

Ons dink verder na oor ds. Marius Breytenbach se preek gelewer op Sondag 16 Februarie.  Hy het Matteus 17:1-18 as skriflesing gebruik.

Het jy al ooit die sagte aanraking van die wind op jou gesig gevoel en gewonder of dit ‘n dieper betekenis dra? Soos ons deur die lewe reis, bevind ons ons dikwels besig om na God te soek in groot, wonderbaarlike oomblikke. Ons verlang na bergtop-ervarings, waar die goddelike tasbaar naby voel. Maar wat as God met ons praat deur die gewone, en selfs die moeilike, oomblikke van ons lewens?

Die verhaal van Jesus se verheerliking bied ‘n diep insig in hierdie vraag.  Jesus neem vir Petrus, Jakobus, en Johannes – sy intieme kring dissipels – op ‘n hoë berg. Skielik verander Jesus se voorkoms voor hulle oë. Sy gesig skyn soos die son, en sy klere word skitterend wit. Moses en Elia verskyn en praat met Jesus. Dis ‘n oomblik van suiwer glorie, ’n blik op die goddelike ryk.

Petrus, oorweldig deur die grootsheid van die oomblik, stel voor om drie skuilings te bou om hierdie ervaring te bewaar. Hoe gereeld probeer ons, soos Petrus, om daardie vlugtige oomblikke wanneer God ongelooflik naby voel, vas te vang? Ons wil metaforiese skuilings bou om in daardie plek van geestelike euforie te bly.

Maar die verhaal eindig nie daar nie. Kort na hierdie bergtop-ervaring bevind Jesus en sy dissipels hulle in die Tuin van Getsemane. Dieselfde drie dissipels – Petrus, Jakobus, en Johannes – is weer saam met Jesus. Maar hierdie keer, in plaas van glorie, staar hulle angs in die gesig. Jesus se gesig skyn nie meer nie; dit is verwronge van hartseer en vrees. Die dissipels is oorweldig en raak aan die slaap wanneer Jesus hulle vra om te bid.

Hierdie teenstelling dra ‘n kragtige boodskap oor: God is nie net teenwoordig in ons oomblikke van geestelike ekstase nie, maar ook in ons donkerste valleie. Die dissipels, wat ’n triomfantelike verlossing verwag het, het die diepgaande manier waarop God deur Jesus se lyding en uiteindelike kruisiging gewerk het, gemis. Hulle kon nie insien nie dat hulle in daardie oomblikke van oënskynlike verlating, eintlik nader aan God se verlossingsplan was as ooit tevore.

Hierdie patroon daag ons uit om te heroorweeg hoe ons in ons eie lewe na God kyk. Is ons slegs daarop ingestel om sy teenwoordigheid in die “goeie” tye te ervaar? Of kan ons leer om Hom in al drie sleutelareas te herken:

1. Die Ligmomente: Dit is die tye wanneer God naby voel, wanneer ons geloof sterk is, en wanneer ons vreugde en duidelikheid in ons geestelike lewens ervaar. Ons moet hierdie oomblikke koester, maar nie daaraan vasklou as die enigste geldige ervarings van God nie.
2. Die “Slaap” momente: Grotendeels bring  ons die  lewe in geestelike middelmatigheid deur. Ons ervaar nie groot openbarings nie, maar net so ook nie in krisisse nie. Ons kan geestelik slaperig voel en gevolglik weliswaar deur die beoefening van geloof gaan – sonder enige werklike betrokkenheid. Tog is God daarin ook teenwoordig, geduldig wagtend dat ons ontwaak en bewus raak van sy konstante teenwoordigheid.
3. Die Donker Momente: Wanneer lyding, twyfel, of wanhoop ons oorweldig, is dit maklik om deur God verlaat te voel. Maar dis dikwels in hierdie valleie dat God sy diepste werk in ons lewens doen, as ons net oë het om dit te sien.

Die boodskap hier is nie om lyding te soek, of die waarde van vreugdevolle geestelike ervarings te verminder nie. Dit is eerder ‘n uitnodiging om ons begrip van hoe God in ons lewens werk te verbreed. Dit is ‘n oproep om ontvannklik te wees vir sy teenwoordigheid in die omstandighede.

Hierdie openheid vereis ‘n bereidwilligheid om ons eie verwagtinge en beheer prys te gee. Jesus se woorde weergalm in hierdie uitdaging: “As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën, sy kruis dra en My volg, want wie sy lewe wil behou, sal dit verloor, maar wie sy lewe ter wille van My verloor, sal dit terugkry.” (Matteus 16:24-25).

Hierdie oorgawe gaan nie oor passiewe berusting nie. Dit is ‘n aktiewe keuse om God se werk in ons lewens te vertrou, selfs wanneer – veral wanneer – dit nie aan ons verwagtinge voldoen nie. Dit gaan oor die toelaat dat die wind van God se Gees ons dra, eerder as om die rigting daarvan te probeer beheer.

‘n Pragtige lied van Joshua na die Reën, gee hierdie sentiment weer:

“Strooi my vrees dan oor die see,

Laat die wind my neem,  laat die wind my neem”

Hierdie beeldspraak nooi ons uit om ons angste, ons behoefte aan beheer, en ons beperkte begrip van hoe God behoort te werk, te laat los. Dit is ‘n uitnodiging om deur iets groters as onsself gedra te word.

Hoe kweek ons hierdie openheid vir God se teenwoordigheid in alle omstandighede? Ons kan begin met vier eenvoudige praktyke:

1. Oopmaak: Maak elke dag doelbewus die keuse om ontvanklik vir God se teenwoordigheid te wees, maak nie saak in watter vorm dit kom nie.
2. Oorgee: Erken jou beperkings en lê jou stryd, vrese, en hoop voor God neer.
3. Ontvang: Wees bereid om te aanvaar wat God aanbied, selfs al is dit anders as wat jy verwag of wou hê.
4. Laat God oopsluit: Vertrou dat God besig is om nuwe perspektiewe en moontlikhede in jou lewe te onsluit, selfs wanneer jy dit nog nie kan sien nie.

Die wonderwerk is nie altyd die groot gebeure wat die wêreld oornag verander nie. Dikwels is die ware wonderwerk bloot ons vermoë om deurentyd staande te bly en om geloof en hoop te behou te midde van die uitdagings van die lewe. Dit is geleë in die maak van ‘n “gewone verskil” – om ons geloof in die alledaagse oomblikke uit te leef, ander met vriendelikheid te behandel, en te volhard wanneer dit makliker sou wees om tou op te gooi.

Soos ons ons dae deurgaan, laat ons onthou dat die wind van God se Gees altyd aan die beweeg is. Dit mag ons nie altyd neem waarheen ons verwag om te gaan nie, maar dit sal ons altyd nader aan die hart van God lei. Of ons ons op die berg van verheerliking bevind, of in die vallei van Getsemane, God is daar, besig om sy doeleinde te bewerkstellig op maniere wat ons nie altyd verstaan nie.

Dus die volgende keer wat jy die wind op jou gesig voel, neem ‘n oomblik om na te dink. Maak jou hart oop vir God se teenwoordigheid. Gee jou verwagtinge oor. Ontvang wat Hy aanbied. En laat Hom nuwe moontlikhede in jou lewe oopsluit. Want in die lig, in die donker, en in al die oomblikke tussenin, is God daar, en nooi Hy ons om ‘n dieper verhouding met Hom te hê.