In Lydenstyd vind ons hoop in lyding

Ons dink na oor verlede Sondag se preek met Psalm 22 as Skrifgedeelte.  Ds. Marius Schoombie was die prediker.

Wanneer ons die seisoen van Lydenstyd binnegaan, word ons genooi om op ’n diep geestelike reis te vertrek. Hierdie 40-dae-tydperk voor Paasfees is nie bedoel om ’n tyd van somberheid of onderdrukking te wees nie, maar eerder ’n geleentheid om die transformerende krag van God se liefde en genade in ons lewens te ervaar.

Die hart van hierdie Lydenstog bevat ’n paradoks: die pad na “ware lewe” lei deur die kruis.  Al lyk dit teenstrydig, is dit juis deur ons eie lyding en gebrokenheid te omhels, dat ons genesing en verlossing kan vind. Die kruis, wat van buite lyk soos ’n simbool van dood en nederlaag, word die instrument van ons redding en die poort tot die ewige lewe.

Psalm 22 vorm ’n sentrale deel van ons nadenke in die Lydenstyd, ’n kragtige en dikwels oor die hoof gesiene Skrifgedeelte. Hierdie psalm begin met ’n aangrypende uitroep: “My God, my God, waarom het U my verlaat?” – woorde wat Jesus self aan die kruis uitgeroep het. Wanneer ons dieper in hierdie psalm delf, vind ons ’n eerlike uitdrukking van menslike angs en ’n gevoel van verlatenheid waarmee baie van ons kan vereenselwig.

Wie van ons het nog nie oomblikke van wanhoop ervaar nie, wanneer ons gebede onbeantwoord lyk en God ver verwyderd voel? Die woorde van die psalmdigter weerklink diep in ons harte: “My God, ek roep bedags en U antwoord nie, ook snags, maar ek kry geen rus nie.” Hierdie verse gee uiting aan ons eie worstelinge en twyfel en erken die werklike pyn wat ons soms op ons geloofspad ervaar.

Maar soos ons verder lees, sien ons ’n merkwaardige transformasie. Wat as ’n klaaglied begin, verander in ’n loflied van danksegging. Hierdie beweging weerspieël ons eie geestelike reis deur Lydenstyd – van die erkenning van ons gebrokenheid tot die belewenis van God se verlossende liefde.

Die skoonheid van Lydenstyd lê in die uitnodiging om eerlik na die areas in ons lewens te kyk wat ons dikwels probeer vermy. Dit daag ons uit om ons pyn, tekortkominge en behoefte aan God se genade te ondersoek. Deur dit te doen, ontwikkel ons ’n dieper empatie vir ander en ’n groter waardering vir Christus se offerliefde.

Wanneer ons oor Jesus se reis aan die kruis nadink, word ons herinner dat Hy die volle spektrum van menslike lyding ervaar het. Dit bring vertroosting om te weet dat ons Verlosser ons pyn ten volle verstaan. Die skrywer van Hebreërs herinner ons: “Want ons het nie ’n hoëpriester wat nie met ons swakhede medelye kan hê nie, maar een wat in alle opsigte versoek is, net soos ons, maar tog sonder sonde.” (Hebreërs 4:15).

Gedurende hierdie Lydenstyd word ons aangemoedig om drie tradisionele geestelike praktyke te beoefen: gebed, vrygewigheid en vas. Hierdie dissiplines help ons om ons harte weer in lyn met God se wil te bring en om meer bewus te word van Sy teenwoordigheid in ons lewens.

• Gebed is ’n kragtige manier om ons diepste verlange en bekommernisse aan God oor te dra. Dit bied aan ons die geleentheid om ons harte uit te stort, soos die psalmdigter, en te vertrou dat God hoor en omgee. Ons word ook geroep om vir ander in te tree en ons visie buite ons eie omstandighede te verbreed.
• Gee is ’n tasbare manier waarop God se liefde betoon kan word – of  dit nou deur finansiële bydraes, diens aan ander, of bloot deur tyd en aandag te gee, behels.  Dit help ons ons te bevry van selfsug en ’n gees van vrygewigheid te kweek.
• Vas, wat dikwels misverstaan word, kan ’n diep geestelike praktyk wees. Deur iets waarvan ons hou prys te gee – of dit nou kos, sosiale media, of ’n gewoonte is – skep ons ruimte vir dieper nadenke en ’n sterker konneksie met God. Elke keer as ons die afwesigheid van wat ons prysgee voel, word ons herinner aan ons afhanklikheid van God en ons toewyding aan hierdie reis.

’n Storie uit die antieke tyd illustreer die helende krag van gedeelde lyding. ’n Treurende moeder, wat haar baba verloor het, het desperaat gesoek na ’n manier om haar kind weer lewend te maak. ’n Wyse vrou het belowe om ’n spesiale tee te maak, maar dit het ’n bestanddeel vereis van ’n huis wat nog nooit verlies ervaar het nie. Toe die moeder van huis tot huis soek, het sy ontdek dat elke gesin sy eie storie van hartseer gehad het. Deur hierdie verhale te hoor en te besef sy is nie alleen in haar pyn nie, het sy genesing gevind én die krag om vorentoe te beweeg.

Hierdie storie herinner ons aan die belangrikheid van gemeenskap in ons geloofsreis. Wanneer ons ons laste deel en na ander se stryd luister, vind ons troos en krag vir ons eie probleme. Die apostel Paulus moedig ons aan: “Dra mekaar se laste, en gee so uitvoering aan die wet van Christus.” (Galasiërs 6:2).

Terwyl ons deur Lydenstyd beweeg, word ons daarnaan herinner dat elke Sondag ’n “mini-Paasfees” is – ’n tyd om Christus se opstanding te vier, selfs terwyl ons op pad is na die kruis. Hierdie weeklikse onderbreking dien as ’n kragtige herinnering dat vreugde en hoop ’n integrale deel van ons geloof is, selfs in tye van refleksie en bekering.

Dié seisoen kulmineer in die diepe viering van die Heilige Nagmaal, waar ons Christus se offer onthou en sy dood verkondig totdat Hy weer kom. Wanneer ons van die brood en wyn gebruikmaak, vergestalt ons ons deelname aan Christus se liggaam en bloed en laat ons toe dat die realiteit van sy liefde en genade deur ons wese vloei.

Lydenstyd gaan nie net daaroor om vir 40 dae die genot van sjokolade, of sosiale media op te offer nie. Dit is ’n uitnodiging tot ’n dieper, meer egte geloofsreis. Dit gaan daaroor om God toe te laat om ons harte te verander, om ons oë oop te maak vir die nood rondom ons, en om opnuut die ongelooflike liefde van Christus aan die kruis te ervaar.

Mag ons in hierdie Lydenstyd die moed vind om ons eie gebrokenheid te konfronteer, die deernis om mekaar se laste te dra, en die versterking van hoop in die belofte van Jesus se opstanding ervaaar. Mag ons hierdie seisoen omhels as ’n geleentheid vir geestelike groei, wetende dat hoe nader ons aan die kruis beweeg, hoe nader beweeg ons aan die hart van God.