Die reis na die kruis: Om genadae op onverwagse plekke te vind

Ons dink na oor ds. Johan Visser se preek van Sondag 6 April 2025:

Soos ons die Groot Lydensweek nader en op pad is na Paasfees, word ons uitgenooi om na te dink oor die diepsinnige betekenis van Christus se offer aan die kruis en die transformerende krag van God se genade. Tans word ons daarom aangespoor om ons harte te ondersoek, ons gebrokenheid te konfronteer, en ons oop te stel vir Jesus se verlossende liefde.

Die verhaal van Lasarus dien as ‘n kragtige herinnering aan Christus se gesag oor die dood en sy diepe medelye met diegene vir wie Hy lief is. Toe Jesus in Betanië aankom, was Lasarus reeds vier dae in die graf. Ten spyte van die oënskynlike finaliteit van die dood, het Jesus verklaar: “Ek is die opstanding en die lewe. Wie in My glo, sal lewe, al sterwe hy ook.” Met hierdie woorde het Hy nie net vir Marta vertroos nie, maar ook sy goddelike aard en doel geopenbaar.

Hierdie wonderbaarlike opwekking van Lasarus berei die toneel voor vir ‘n betekenisvolle ontmoeting wat slegs dae voor Jesus se triomfantelike intog in Jerusalem plaasgevind het. In die huis van Maria, Marta en die onlangs opgewekte Lasarus, sien ons ’n pragtige daad van toewyding wat boekdele spreek oor die aard van ware aanbidding en die erkenning van Christus se naderende offer.

Terwyl Marta haar besig gehou het met bediening, het Maria ‘n ander pad gekies. Sy het ‘n fles duur parfuum uitgehaal – suiwer nardusolie ter waarde van ’n jaar se salaris – en in ’n daad van oorvloedige liefde het sy dit oor Jesus se voete uitgegiet. Sy het sy voete met haar hare afgevee, en die huis was gevul met die geur van haar offer. Hierdie daad was meer as net ’n gebaar; dit was ’n profetiese salwing wat Jesus voorberei het vir sy begrafnis.

Die kontras tussen Maria se optrede en die reaksie van ander mense in die kamer, is opvallend. Judas Iskariot, gemotiveer deur gierigheid eerder as omgee vir die armes, het hierdie “verkwisting” gekritiseer. Maar Jesus het Maria verdedig en gesê: “Los haar uit. Sy het dit gedoen ter voorbereiding van my begrafnis. Die armes het julle altyd by julle, maar Ek sal nie altyd by julle wees nie.”

Hierdie oomblik noop ons om oor ons eie benadering tot aanbidding en diens na te dink. Is ons soos Marta, besig met uiterlike dinge? Of is ons bereid, soos Maria, om aan Jesus se voete te sit, aandagtig te luister en ons kosbaarste besittings in dade van toewyding aan te bied? Die uitdaging is om ’n balans te vind – om prakties te dien terwyl ons steeds ’n hart van diepe aanbidding en intimiteit met Christus behou.

Terwyl ons oor hierdie toneel nadink, word ons aangemoedig om ons die volgende vrae af te vra:

Waar sit ons in verhouding tot Jesus? Is ons naby genoeg om sy hartklop te hoor, om sy sending te verstaan?

Saam met wie sit ons? Word ons omring deur mense wat ons geloof aanmoedig, of dié wat ons dalk van koers af kan bring?

Wie sit by ons? Hoe kan ons ‘n bron van troos, aanmoediging en genade wees vir andere op hul geestelike reis?

Hierdie vrae herinner ons daaraan dat ons geloof nie in isolasie uitgeleef moet word nie. Ons is geroepe om deel te wees van ‘n gemeenskap van gelowiges, om mekaar te ondersteun en saam te groei in ons begrip van God se liefde en doel.

Die verhaal van Maria se salwing daag ons ook uit om na te dink oor hoe ons ons hulpbronne gebruik. Is ons bereid om ons waardevolste besittings op Jesus “te vermors”? Hierdie daad van oënskynlike oorvloed toon eintlik ’n grondige begrip van Christus se waarde en die dringendheid van sy offer. Dit verg van ons om te evalueer wat ons werklik waardeer en hoe dit in ons optrede weerspieël word.

Soos ons voortgaan met die Lydensreis, word ons herinner aan die sakramente wat as sigbare tekens van God se genade dien. Die doop en nagmaal staan as kragtige herinnerings aan ons insluiting in God se verbond en die nuwe lewe wat ons in Christus het. Hierdie praktyke verbind ons met die breër geloofsgemeenskap oor generasies en kulture heen.

Van diegene wat reeds gedoop is, of ‘n doopgeleentheid bygewoon het, word verwag om die beloftes wat gemaak is, te onthou – om geloof te koester, om voorbeelde van ’n Christus-geïnspireerde lewe te lei, en die geloofsgemeenskap toe te laat om ons te ondersteun in die geloofsopvoeding van ons kinders. Hierdie verantwoordelikheid strek verder as net tot ouers gerig – dit omsluit die hele liggaam van gelowiges, wat ‘n gemeenskap vorm wat help om die volgende generasie te vorm en te lei.

In ons geestelike lewe fokus ons dikwels op die toekoms – drome oor wat God dalk in ons kinders se lewens gaan doen, of in die lewens van andere. Maar ons word ook uitgedaag om hoop te koester oor ons eie geestelike groei. Hoe roep God ons om ons geloof te verdiep, getrouer te dien, en meer intens lief te hê? Ons eie geestelike lewenskrag het ’n direkte invloed op die mense rondom ons, veral op die jonger geslag wat na ons voorbeeld kyk en daaruit leer.

Terwyl ons oor hierdie temas nadink, word ons herinner aan Jesus se woorde: “Laat die kindertjies na My toe kom, en moet hulle nie verhinder nie, want die koninkryk van God is juis vir mense soos hulle.” Kinders het die unieke vermoë om ons verbeelding te prikkel, om ons te help om met nuwe oë na die wêreld – en geloof – te kyk. Hulle herinner ons daaraan om nie ons verwondering en vertroue in God se goedheid te verloor nie.

In hierdie seisoen van nadenke en voorbereiding, word ons geroep om ons harte te ondersoek, om soos Maria aan Jesus se voete te sit en ons kosbaarste gawes in aanbidding aan te bied. Ons word uitgedaag om opnuut ons geestelike lewens in oënskou te neem, asook, om ons op betekenisvolle maniere aan ons geloofsgemeenskap te verbind en om toeganklik te wees vir die transformerende krag van God se genade.

Terwyl ons fokus tans op die kruis gerig is, mag ons voortdurend bewus wees van Christus se offer en die diepte van God se liefde vir ons. Mag ons onsself nader aan Jesus bevind en toelaat dat sy genade elke aspek van ons lewens deurdring. En mag ons, soos Maria, bereid wees om ons lewens uit te giet as ’n geurige offer, wat ons wêreld vul met die soete aroma van Christus se liefde.

In hierdie tyd van voorbereiding, mag ons almal ’n hernieude doel, dieper geloof, en ’n groter bewusmaking van God se teenwoordigheid in ons lewens vind. Soos ons hierdie pad saam stap, mag ons mekaar ondersteun, groot verwagtinge hê vir ons geestelike lewens, en ons harte oopstel vir die herskeppende krag van God se wonderlike genade.