Dagstuk | Woensdag 24 April 2024

Om die spasie tussen mense te seën – dit is ’n ou gebruik in ons tradisie waar mense die spasie tussen ander seën. Om op ’n manier erkenning te gee aan die:

Dankbaarheid vir dit wat ander vir my doen

Waardering vir wat wat dalk tussen my en iemand was

Hoop op dit wat dalk weer kan herstel

Om bewus te wees van dit wat ons by geliefdes maar ook vreemdelinge ontvang, leer en ontdek. Die Ierse teoloog en skrywer John O Donuhue het ontlangs ’n refleksie geskryf oor die geskenk van “kindness” of vriendelikheid of deernis wat ons van mense ontvang en hoe dit ons lewe kan rig. Ek lees graag vir ons sy gebed:

There is a kindness that dwells deep down in things;

it presides everywhere, often in the places we least expect.

The world can be harsh and negative, but if we remain generous and patient, kindness inevitably reveals itself.

Something deep in the human soul seems to depend on the presence of kindness;

something instinctive in us expects it,

and once we sense it we are able to trust and open ourselves.

Mag ons vandag ook die spasies wat daar tussen ons is seën. Mag ons ook onsself oopmaak vir die geskenk van vriendelikheid en deernis. Want daar waar liefde en deernis is, daar is die Here.